Terug naar wintertijd

Het allerlaatste verhaal op onze site.

We hebben deklok weer teruggezet op wintertijd. Zondag aan het eind van de middag zijn we weer thuisgekomen na een lange reis. Gammel, brak en verreisd. We hebben een goede reis gehad, alleen van Londen naar Amsterdam een uurtje vertraging.

Maar het was het allemaal meer dan waard!

Bedankt voor jullie interesse en de leuke berichtjes op onze site en tot snel!

Jan en Jan

Singapore

Hallo,

Hier even een van de laatste berichten op onze site. Vanuit Singapore deze keer. We hebben een tussenstop van 4 uren en we kunnen hier gratis internetten. Helaas geen foto's uploaden en geen grote verhalen over ons duiktripje in Cairns, maar die zetten we er thuis nog wel even op.

Iedereen een fijne sinterklaasavond gewenst en tot snel!

Groeten,

Jan en Jan

Finding Nemo en didgeridoo lessen

Vrijdagochtend was het ook alweer vroeg dag. Op zoek naar Nemo! We hadden de tip van Marthijn en Karin overgenomen. We gingen met de Ocean Spirit naar het Great Barrier Reef om te snorkelen en duiken. Een hele mooie trip, die helaas een beetje werd overschaduwd door harde wind, hoge golven en................ Zeeziekte. Nog niet halverwege het rif, hingen de eerste mensen al met sickbag op het dek of over de reling. De Ocean Spirit is een grote catamaran, dus met golven van de zijkant was het dubbel genieten van elke golf. Eerst de ene drijver en dan de andere. We waren zelf ook al aardig onder invloed van al die bewegingen, maar we hadden alles binnengehouden. Toen we eenmaal voor anker lagen, ging het ook alweer stukken beter. Stingersuit aan en we waren klaar om te gaan duiken.

We lagen een paar meter onder water te wachten op onze instructeur. Hij had ons naar een balk gebracht die onder water aan de boot hing. We zouden met zijn vijven duiken. Wij, onze instructeur en een jongen en meisje. Het meisje was alleen zo ziek van alle golven, dat ze vlak voor de duik toch moest afhaken. Uiteindelijk hebben we dus met zijn tweeen gedoken, samen met de instructeur. Wel raar om onder water gewoon door te ademen. Het was voor ons beiden de eerste keer duiken. Maar alles ging goed en we hebben ongeveer een half uur onder water doorgebracht, met maximale diepte van 6,2 meter.

Het is echt onwerkelijk. Je vaart anderhalf uur, springt ergens midden op zee het water in en ziet ineens een wereld die je alleen kent van 'de snorkels'. Zo'n groot rif en dan zie je ineens hele kleine visjes en een ontzettend mooi koraal. Het is allemaal leven op de bodem en het is allemaal mooi gekleurd. Na een tijdje rondzwerven langs de zeeanemonen en de koraalpartijen, zagen we ineens Nemo zwemmen. Die moet je natuurlijk gezien hebben. Wat we in Sydney al hadden gezien in het aquarium, zagen we nu in de echte natuur. Een geweldige ervaring en de mooiste plek op aarde om voor het eerst te duiken.

Na het duiken en de lunch, zijn we naar een andere plek gevaren, waar het mooier was om te snorkelen. Tijdens het snorkelen hebben we nog wat onderwater foto's gemaakt, voor we weer een woelige vaartocht hadden richting de haven van Cairns. Met een kater van de golven en het drukverschil, kwamen we aan in Cairns.

In Cairns zijn we nog even wat winkels door geweest voor wat last minute souvenirs. We kwamen bij een mooie didgeridoo zaak, waar we wat hebben rondgekeken. Na wat basislessen didgeridoo spelen (klonk nog best aardig!), besloten we allebei eentje kopen.

Eenmaal terug op de camping hebben we nog snel wat gegeten en zijn we meteen maar gaan slapen. Het was de laatste dag voordat we de grote plas weer zouden oversteken. De vakantie was zo goed als voorbij en het zou een lange reis worden van zo'n 35 uur.

Veel beleefd, maar weinig online kunnen krijgen.........

Misschien denken jullie wel dat we de site vergetenj zijn. Nou dat is niet waar hoor. We zitten al dagen zonder fatsoenlijk internet. Nu hebben we dan eindelijk een PC met internet, maar kunnen we geen foto's uploaden. WIFI is er niet dus we hebben niets aan het verhaal dat we al op de laptop hebben getypt.

We hebben een geweldig avontuur beleefd op Fraser Island. Daarna hebben we 2 dagen kilometers moeten maken en nu zitten we in Cardwell. We hebben onderweg veel bosbranden gezien. Zelfs langs de kant van de weg stond de berm in de fik. Maar we hebben er verder geen last van. We lopen dus een dag of 4 achter. Zodra we weer Wifi hebben, komt alles online!

Terug in Hervey Bay en door naar Cairns

Na ons avontuur op Fraser Island, zijn we teruggegaan naar Hervey Bay. We wilden eigenlijk weer naar dezelfde camping, maar daar waren we zo laat niet meer welkom. Gelukkig vonden we een andere camping, die bovendien nog mooier was en de eigenaar een stuk relaxter.

Dinsdagochtend werden we bruut wakker gemaakt. Het leek wel of het hagelde, zo veel kabaal. Het regende zo hard, dat er binnen no time een dikke laag water op de hele camping stond. Het regenseizoen was aan het beginnen. Het regende zo hard dat ik na een bezoek aan het toiletgebouw (10 meter lopen) al helemaal doorweekt was. Maar het was niet koud, dus om 6.00 lag ik ook alweer in zee te drijven. En ik was niet de eerste, want verderop waren al meer mensen aan het zwemmen. Even lekker wakker worden na een te korte nacht.

We leerden de camper ook weer wat beter kennen. Dat ie zo lek als een mandje was, wisten we namelijk nog niet. Het lekte bij het dakraam, bij de airco, bij de afzuigkap en voorin de cabine. De zandbak was veranderd in een modderpoel. We besloten in te pakken en te gaan rijden. We moesten nog een flink stuk naar Cairns en we hadden wat vertraging opgelopen door onze Fraser trip, dus het was wel lekker dat we vroeg op pad waren.

We reden om de beurt een paar uurtjes door het dorre landschap. Saaie stukken rechte weg en mooie bochtige weggetjes door de bergen. Erg afwisselend. Ook zagen we voor het eerst de bosbranden waar we al het een en ander over hadden gehoord. Het brandde zelfs langs de kant van de weg. Ook vlakbij de camping waar we dinsdagnacht hebben geslapen (bij Sarina Beach) kwamen de rookwolken uit de bossen.

Op de camping kwamen 3 nederlanders tegenover ons staan, die in tegengestelde richting langs de kust reisden. We hebben de hele avond tips uitgewisseld en gezellig een wijntje gedronken.

Woensdag zijn we weer verder gegaan richting noorden. Weer een lange dag rijden. We moesten helaas wel, want we hadden gewoon tijd tekort. Onderweg erg veel wegwerkzaamheden, dus het schoot ook niet echt op. We hadden gelukkig nog wel tijd om af en toe wat te eten en drinken en nog wat foto's te maken van de bosbranden. Na een overnachting in Cardwell op een mooie camping aan de Bruce Motorway, zijn we de volgende ochtend naar Innisfail gereden voor een bezoek aan een Crocodile Farm. Er leuk om te zien hoe die 'crocodilehunters' 5 meter lange krokodillen stukken vlees voerden. Ze liepen gewoon de kooi in en lokten ze uit het water. Wat een beesten. Die kom je toch liever niet in het wild tegen. Na de krokodillen zijn we weer ingestapt en naar de camping in Cairns doorgereden.

Onderweg hadden we al sms contact met Marthijn en Karin. Zij zaten 22 km boven Cairns en wij 25 km onder Cairns. Echt raar dat we elkaar 's middags tegenkwamen op de camping, zo ver van huis. We zijn 's middags met zijn vieren naar Cairns gelopen en hebben gezellig een biertje gepakt. Omdat zij nog richting Sydney gingen, konden we ze heel wat tips geven over plaatsen die de moeite waard zijn om te bezoeken. Na een pizza in Cairns en een gezellig wijntje op de camping, was de dag weer snel om.

Het grote Fraser Island avontuur. Drive it like you stole it!

Eindelijk weer eens een fatsoenlijke camping met Wifi. We zitten inmiddels in Cairns.

Hier het verhaal van Fraser Island.

Zondagochtend was het weer vroeg dag. 6 uur moesten we paraat staan bij AussieTrax. We waren er al om half 6, dus we konden mooi nog even ontbijten voor de deur. Na een veel te lange instructiefilm en wat handtekeningen voor eigen risico en aansprakelijkheid konden we eindelijk onze auto in ontvangst nemen. Een erg brute bak! Het was een Toyota Hi-Lux met dikke wielen en hij stond lekker hoog op zijn poten. We hadden ook een Suzuki Jimny kunnen nemen, maar dat leek ons nou ook weer niet echt geweldig............. We wisten dat de omstandigheden zwaar waren op het eiland ('Worst conditions ever') dus we wilden wel wat goeds. Het had er al maanden niet meer geregend, dus het was gewoon een grote bak met zacht zand.

Eerst naar de boot. Ik mocht rijden, want het was mijn autorij dag J. Ik had ook altijd al willen crossen met andermans auto, dus dit was helemaal goed. De boot was een 'barge', een soort landingsvaartuig. Het waaide behoorlijk hard, dus het was al een avontuur op zich om op de boot te komen. Die lag namelijk niet vast. Hij liet een klep zakken op een soort trailerhelling en daar moest je dan bij op rijden. En met een dikke zijwind was dat al aardig tricky. Hij voer scheef tegen de kant aan en zodra hij teveel was weggedreven maakte hij een rondje en voer opnieuw tegen de kant op.

Een maal aangekomen op het eiland, moesten we achteruit van de boot af. We hadden het idee dat er wat grindpaden op het eiland lagen waarover je naar het strand kon rijden. Nou, nee dus. Het waren zandpaden met droog zacht zand en na nog geen kilometer rijden, stonden we in de file. Bij de eerste helling stond een auto vast. Met wat hulp van anderen, werd hij doorgeduwd. Een van de tourbussen gaf gas en ging door (ervaren chauffeur) en toen waren wij aan de beurt. Lage gearing, tweede versnelling en gassen met die bak. Maar ja, gebrek aan ervaring. Niet genoeg toeren en de motor trok het niet meer. Vast. Even een stukje achteruit en wat mensen duwen en toen gingen we weer. Ik begon het al een beetje door te krijgen. Drive it like you stole it! Gassen met die bak.

We gingen met 20 km/uur door het mulle zand en ik begon er steeds meer plezier in te krijgen. Als we iemand tegenkwamen, moest er eentje aan de kant in een bak met mul zand. Hobbelend en stuiterend door de kuilen, omdat je gewoon geen snelheid mocht verliezen. Totdat we ineens weer stil stonden. 2 auto's voor ons zat er eentje zo vast, dat ie met de bodemplaat op de grond lag. Er was geen beweging meer in te krijgen. De auto voor ons ging er omheen om hem te slepen, maar helaas. Geen sleepoog.

Wij weer met zijn allen aan het graven om de wielen weer wat grip te geven, maar dat hielp allemaal niks. Uiteindelijk zagen we dat onze auto een haak aan de voorkant had, dus we konden een kabel vastmaken en hem er achteruit uit rossen.

Na een tijdje crossen, kwamen we aan bij Lake Mackenzie. Een geweldig mooi meer. Spierwit strand, knalblauw water. Zoet water en het was warm. We hebben even heerlijk gezwommen en van de mooie omgeving genoten.

Na weer een uur stuiteren over mul zand, gaten en boomwortels, en na een aantal spannende momentjes (halen we het wel) kwamen we uiteindelijk aan bij het strand aan de andere kant van het eiland. Het begon alweer hoog water te worden, dus ook hier moesten we regelmatig stukken mul zand pakken. We raceten richting het noorden. Af en toe even door een beekje (dat mocht wel omdat het zoet water is). We wilden in de buurt van het Maheno Shipwrek gaan kamperen. Na een tijdje cruisen met 70 langs de vloedlijn, zagen we ineens een paar grote rotsen opdoemen. Shit, dit gaat niet werken. Het water was al te hoog om er nog omheen te rijden. Gelukkig zagen we op het kaartje een weggetje lopen dat ons aan de andere kant van de rotsen zou brengen. En ach, we waren inmiddels al aardig gewend aan het rijden door die zandpaden.

Het zandpad dat we voor ogen hadden, bleek een hindernisbaan van 20 kilometer. We waren de eersten die er die dag langs kwamen, want af en toe moesten we uit de auto om wat omgevallen boompjes van het pad te halen. Een geweldig avontuur, maar ondertussen spookte het wel door ons hoofd dat we hier echt niet vast moesten komen. We waren op onszelf aangewezen, want er zou echt niemand langskomen die ons kon helpen. Een van de spannende momenten was wel de grootste hindernis van een enorme boomwortel. Er lagen wat boomstammetje voor gestapeld, dus het leek alsof er al eens eerder iemand langs was gekomen. Maar het was toch even een dikke meter hoog waar we bij op moesten. Low gear, eerste versnelling en gassen met die bak! Eerste keer, net niet........... Piepende banden op de wortels maar geen grip. Tweede keer ook net niet, maar de derde keer lukte het! Helemaal uit mijn dak. Wat een avontuur.

Na nog wat hobbelen en stuiteren en een ritje over het strand, kwamen we net voor zonsondergang bij het scheepswrak. Net op tijd voor wat mooie foto's.

We zijn een stukje teruggereden om ons kamp op te zetten. Dat mag niet overal, maar we stonden toch redelijk dicht bij het wrak. Tent in de duinen en blikvoer op het vuur. Lekker met veel zand, want het waaide nogal............... Na een sloot bier konden we toch redelijk slapen zonder luchtbed.

De volgende dag hadden we eerste even een zetje nodig van onze mede campers, maar we waren al snel weer op weg. Jan S cruisde over het strand richting het noorden. We wilden naar het punt waar je walvissen en schildpadden kon spotten, maar al snel wisten we dat dat niet meer ging lukken. Het was te ver weg en we moesten ook weer over een bypass paadje. We zijn dus maar gekeerd en weer richting lake mackenzie gegaan. Eenmaal van het strand af mocht ik weer rijden. Dat off road leek Jan S niets en hij wist dat ik het geweldig vond. Wat ik de vorige dag in 2 deed, ging nu al in 3. Dus met 30 over smalle paden, soms met 2 wielen los, soms met 4. We hebben van alles gezien. Eerst op het strand al de Pinnacles, het

scheepswrak en Eli Creek. Nu in het binnenland nog Lake Mackenzie, Lake Wabby, Mackenzies jetty. We moesten wel de tijd in de gaten houden, want we moesten de boot van 3 uur nemen om terug te komen.

Om kwart over 2 stonden we al met de auto bij Kingfisher Bay. Mooi op tijd, ware het niet dat dit de verkeerde aanlegplaats was................ We moesten bij Wanggoolba zijn,oeps foutje Fuck! Nog 3 kwartier.

Wij het gas er weer op. 40 kon ook nog net door die trekkerpaden en ik begon me steeds meer Collin Mc Rae te voelen. Rijden op de limiet. Maar het was nu geen computerspelletje. Het was allemaal echt en we moesten die boot echt halen. Na een half uur rallyracen door de jungle, werd het wel duidelijk dat we het niet gingen redden. Uiteindelijk zagen we de boot nog net varen toen we op Wanggoolba aankwamen. Net te laat.

Er was helemaal niemand meer bij de aanlegplaats. Helemaal uitgestorven. We begonnen al te denken dat het echt de laatste boot was en dat we dus nog een nachtje op Fraser moesten blijven. Op zich ook geen straf, maar we moesten de auto eigenlijk wel inleveren. Gelukkig stond het telefoonnummer met koeienletters op de auto. Jan S probeerde te bellen, maar al snel was de verbinding weg. En zijn batterij was ook bijna leeg. Het bereik was op Fraser echt heel erg slecht en op het grootste deel van het eiland had je zelfs helemaal geen bereik. Ik had beter bereik, maar al na 5 seconden viel mijn telefoon uit. Batterij leeg.

Na veel geprobeer, kwam uiteindelijk het verlossende woord. Er ging om 5 uur nog een boot en er was nog een plekje vrij. Eind goed, al goed. We hoefden zelfs niets bij te betalen voor het te laat inleveren van de auto, dus het viel allemaal weer mee.

Toch nog een dagje kitesurfen!

Zaterdag was de dag dat we eigenlijk naar Fraser Island wilden, maar omdat het al was volgeboekt kunnen we morgen pas weg. Ach, niks aan te doen. Doen we lekker een relaxdagje, dachten we.

Eerst even boodschappen gedaan en ook niet onbelangrijk: Een duikbril gekocht voor morgen. Mocht de boot het niet halen..........

In gedachten hadden we de kitespullen al ingepakt, omdat er nogal wat groot ongedierte schijnt rond te zwemmen bij Fraser Island, waar we nu vlakbij zitten. Maar de wind lokte ons vandaag toch weer het water op. Er waren ook mensen aan het zwemmen en er kwam nog een kiter voorbij, dus dan zou het met haaien ook wel wat meevallen. Dus we konden toch nog lekker het kiteseizoen officieel afsluiten in short en lycra! Jan S met 9 en Jan P met 11. Geen foto's deze keer, maar wel een lekkere sessie op heerlijk warm blauw water.

Totdat Jan S ineens in 1 streep terug racete naar het strand. Ik vond het al een beetje vreemd dus ging even kijken of er niks aan de hand was en ben toen nog een paar rakjes gaan varen. Toen ik op de kant kwam, bleek dat Jan S een hele grote staart (halve meter breed) net naast zijn board in het water had zien verdwijnen. Achteraf waarschijnlijk een walvisachtige of een of andere bruine dolfijn, maar op het moment zelf was hett toch behoorlijk schrikken. Het zet je in ieder geval wel aan het denken en we besloten ook maar dat het mooi was geweest. We hadden al dik een uur gevaren, dus het was ook wel prima. De kitespullen zijn nu toch echt ingepakt, want na Fraser Island crossen we een dagje door richting Cairns. Daar is het sowieso al te gevaarlijk om te kiten vanwege de krokodillen. Nu nog even wat spulletjes inpakken voor morgen en dan lekker vroeg pitten. Morgenochtend om 6 uur moeten we onze 4X4 ophalen en vertrekken we richting Fraser!

Cheers mates!

Jan en Jan

Camperen in de dierentuin

Camperen in de dierentuin

Het is donderdag 26 november. We vertrekken met de camper van de camping bij Surfers Paradise. We hebben Miep verteld dat we naar Noosa Heads wilden gaan, zodat we in ieder geval zeker wisten dat we Brisbane door zouden komen. Noosa Heads was bij ons al bekend als kitespot, dus als we er zouden komen was dat ook niet verkeerd. Eerst maar door Brisbane en dan zien we daarna wel wat we tegenkomen.

Net buiten Brisbane zien we een toeristische route aangegeven op de borden. We hadden al eens eerder zo'n route gepakt, maar dat was niks met niks. Maar omdat dit een omweg was waarbij we uiteindelijk weer gewoon op de pacific motorway zouden uitkomen, besloten we toch om de route te nemen. En het was het allemaal meer dan waard! Een schitterende route door dichtbegroeide bossen en halverwege ineens een afslag naar de Glasshouse Mountains. Uiteindelijk kwamen we terecht bij een mooi uitkijkpunt met zicht op een aantal erg aparte bergen. Een mooie plek om even te lunchen (dus worstjes in de pan en eten maar!) en er was nog een mooie (korte) wandelroute door de jungle. Op de wandelroute speurden we de bomen af naar koala's, want die willen we toch erg graag een keer in het wild tegenkomen. Maar helaas. Gelukkig keken we ook nog af en toe even waar we liepen, want bij een bruggetje ontdekten we een kleine slang. Deze was minder agressief als de eerste die we tegenkwamen in de duinen. Hij zat stilletjes te wachten tot er een prooi voorbij zou komen. Die prooi hadden wij waarschijnlijk net weggejaagd, want toen we aan kwamen lopen dook er een hagedisje weg. Helaas, weer geen koala's of kangoeroes in het wild gezien.

We reden verder richting Noosa Heads. Onderweg viel het ons op dat de natuur anders was dan we gewend waren. Veel droger, meer kleur en andere soorten planten en bomen.

Eenmaal aangekomen in Noosa, kwamen we op een camping aan de Noosa River. Een erg mooie camping, waar we meteen al een mega grote pelikaan tegen het lijf liepen. Het beest was wel een meter hoog! Tering, zo'n grote kip hadden we nog nooit gezien. En hij kon ook nog vliegen. We besloten toch nog even verder te kijken naar andere campings. Miep had er eentje gevonden, maar dan moesten we wel even met de ferrie over de rivier. Ach, we zien wel. En het was zo gepiept. Voor 8 dollar stonden we met de camper aan de overkant. Wat een geweldige natuur hier. Na een paar stappen op het strand (waar we een enorme zwarte kaketoe zagen) en een rondje rijden, zagen we ineens kangoeroes lopen op een veldje bij de rivier. Onze eerste kangoeroes in het wild! Echt superleuk om die mooie beesten te zien grazen. En we konden ook nog dichtbij komen. Ze graasden onverstoord verder.

Na een korte fotoshoot, zijn we naar de camping gereden. Een simpele maar ontzettend mooie natuurcamping, zonder stroom. Lekker basic. Ingechecked en wel rijden we ons veld op en jawel, de kangoeroes lopen hier gewoon over de camping en papegaaien zitten ernaar te kijken in een boom. Onvoorstelbaar mooi.

Na een paar kouwe gouwe, besluiten we te gaan vissen. Jan P heeft een aantal dag geleden al een hengeltje en wat aas op de kop getikt en aangezien de camping aan zee ligt, is dit een uitgelezen kans om even te proberen. Na een half uurtje is het raak en zien we de eerste vis het strand op komen. Het is een mooie (yellowfin) bream van zo'n 30 cm. Omdat het onze eerste aussie vis was en we eigenlijk niet precies wisten wat het was, hebben we hem maar teruggezet. Nog geen half uur later hadden we nummer 2 ook op het strand liggen. Deze was iets kleiner, dus hebben we die ook maar weer teruggezet.

Vrijdagochtend werden we weer vroeg wakker, onder het genot van een krijsende groep zwarte kaketoes. Geweldig gezicht om die beesten in het wild te zien. Het waren er wel een stuk of 30, vergezeld door een aantal kleinere maar felgekleurde papegaaien en een verdwaalde roofvogel. Het gekrijs van de kaketoes overstemde gelukkig het geluid van een schorre kraai, die af en toe ook even liet weten dat ie er nog was. In het toiletgebouw zagen we een wandelende tak op de muur zitten.

We besloten vandaag verder te gaan naar het noorden, zodat we in Hervey Bay terecht zouden komen. Vanuit Hervey Bay kunnen we dan oversteken naar Fraser Island. Maar niet zonder detour natuurlijk! Eerst nog even over met de ferrie en daarna door naar Rainbow Beach. Vanaf de ferrie zagen we ze al zitten. Drie van die enorm grote pelikanen van wel een meter hoog. Iemand was vis aan het schoonmaken en de plikanen zaten er met het water in hun snavel naar te kijken. Wat een suffe beesten eigenlijk, maar wel mooi hoor.

Bij Rainbow Beach konden we helemaal doorrijden naar het uiterste puntje, vanwaar we Fraser Island al konden zien liggen. Onderweg over het strand liepen we langs een mangrovenstruik toen we ineens opschrokken van een grote zwarte hagedis van zo'n 40 cm. Hij schrok net zo van ons als wij van hem, dus hij dook meteen weg. Maar met een beetje geduld zagen we hem later weer languit op een dikke tak zitten, lekker genietend van het zonnetje.

Nadat we een rondje om hadden gelopen en wat mensen met een 4 X 4 in het zand zagen vastzitten, zijn we verder gegaan om te lunchen in Tin Can Bay. Na de lunch zijn we doorgereden naar Hervey Bay. We zitten nu op een camping aan het strand, waar we illegaal zitten te internetten via een onbeveiligd netwerk in de buurt. Best goed bereik trouwens en lekker voor de camper.

Vanavond hebben we een trip geboekt naar Fraser Island. Morgen was alles volgeboekt, maar zondag gaan we met een 'eigen' 4X4 op de ferrie naar Fraser Island om daar het strand eens even goed om te ploegen. We blijven dan een nachtje camperen in de duinen, dus we hebben daar 2 dagen. Dat wordt vast een geweldige trip.

Nu gaan we nog even wat foto's uitzoeken. Dat zijn er nogal wat, dus het zal nog wel even duren voor ze online komen. Erg veel dierenfoto's in ieder geval!

Groeten uit Hervey Bay!